De Deense serie The Killing wordt wereldwijd bedolven onder prijzen en lovende kritieken. Is iedere kijker het eens met die lof, of zijn er ook nog tegengeluiden?

Door Caty Kroon – De originele titel van de Deense serie The Killing is Forbrydelsen (De misdaad) en de bedenker is schrijver Søren Sveistrup. Hé, waar kennen we die ook alweer van? Juist, Sveistrup is ook de bedenker van de serie Kastanjemanden. Qua spanning doen de twee niet voor elkaar onder, maar The Killing is van een andere orde in de beleving.

De tekst gaat onder de foto verder.

Sofie Gråbø speelt de bijzondere Deense rechercheur Sarah Lund. @WikiCommons

Eerst even de getallen

The Killing kent drie seizoenen en drie verschillende verhalenseries. Het eerste seizoen ging in 2007 in première op de Deense televisie, serie twee verscheen in 2009 en serie drie in 2012. In totaal zijn er veertig afleveringen gemaakt (twintig, tien en tien). In Nederland werd het uitgezonden door de KRO en je kunt hem nu streamen op Netflix.

Hoewel het om drie verschillende verhalen gaat, zijn er toch een paar overeenkomsten te noemen. Behalve dat dezelfde rechercheur de zaak behandelt, is bij de moorden op de een of andere manier altijd de Deense politiek betrokken.

De hoofdrol in The Killing is voor de bijzondere rechercheur Sarah Lund, perfect neergezet door Sofie Gråbø. De rechercheur werd massaal door de kijker omarmd. Onverstoorbaar gaat Sarah Lund aan de slag om de moord op te lossen en niets of niemand staat haar daarbij in de weg. Omdat alles in het teken staat van haar werk, gunt ze zich geen tijd voor een privéleven. En daarin gaat ze erg ver. Ook haar kledingkeuze, altijd een dikke trui, werd iconisch bij de kijker.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Zelfs de truien van Sarah Lund werden over de hele wereld razend populair. @ WikiCommons

Lyrisch over Lund?

Zijn we lyrisch over Lund of valt er nog wat aan af te dingen? Nou, we zijn zeker lyrisch over Lund, maar wel met een paar aantekeningen. Je moet uit je hoofd zetten dat het karakter Sarah Lund in het echt zou kunnen bestaan. Dat kan namelijk niet. Iemand als zij, die door roeien en ruiten gaat om een moord op te lossen, is een gevaar voor zichzelf en de samenleving. Ze heeft een sterk autistisch obsessief gedrag waardoor zo iemand nooit een collega kan zijn, laat staan functioneren op een werkvloer. En dat is ook haar volgende makke, want Lund kent weinig tot geen empathie en al helemaal weinig zelfreflectie waardoor er in deze serie bar weinig humor te bespeuren is. Soms moet je een beetje lachen om de manier waarop de mensen om haar heen met haar proberen te dealen, maar als Lund mijn collega zou wezen, dan zou er voor mij weinig te lachen zijn. De dingen die ze doordramt, de orders die ze negeert, het gevaar dat ze veroorzaakt, dat zou in het echt onbestaanbaar zijn. Het levert wel spannende televisie op en het neemt allemaal ook niet weg dat Lund uitstekend wordt gespeeld en de rest van de cast ook prima presteert.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

The Killing heeft een prima cast en een van de rollen wordt heel goed vertolkt door Søren Malling (m) die rechercheur Jan Meyer speelt in de eerste serie. @WikiCommons

Nog meer kritiek?

Een paar kleine dingetjes. Zoals zoveel Scandinavische series is ook The Killing bij minimaal licht gemaakt. Veel avond- en nachtscènes, huizen met donkere kamers, donkere gebouwen met donkere kantoorruimten en niemand die eens lekker even een grote lamp aandoet. Veel liefhebbers vinden dat een zekere 'duisternis' hoort bij Scandinavische series dus oké, daar hebben we het niet meer over.

De eerste serie van The Killing, vind ik persoonlijk de beste. Hier heeft het nog iets van humor door het uitstekende tegenspel van Lunds collega Jan Meyer, gespeeld door Søren Malling. Bovendien kun je je makkelijk verplaatsen in het verhaal: een gewoon gezin overkomt iets verschrikkelijks. De spanning in de eerste serie vind ik beter opgebouwd dan in de latere twee. Als kijker word je steeds op het verkeerde been gezet. Net als je denkt te weten wie de moordenaar is, komt er iemand anders in beeld. En ook dit heeft weer een nadeeltje: ze doen er twintig afleveringen over om de moord op te lossen en dat zijn een paar cliffhangers en op-het-verkeerde-been-zetten teveel.
Is het dan beter om The Killing te skippen? Nee! Behalve dat je er zelf je oordeel over moet vellen is de serie te vernuftig en te mooi gespeeld om hem links te laten liggen. Niet doen, dus.

The Killing is te streamen via Netflix.